ผู้สูงอายุซึ่งมีสภาพร่างกายเสื่อมโทรมลงจากวัยหนุ่มสาวนั้น การจัดสภาพแวดล้อมต่างๆ ภายในบ้านที่พักอาศัยต้องคำนึงถึงความปลอดภัยเป็นหลัก โดยเฉพาะในห้องนอน ซึ่งเป็นสถานที่สำหรับการนอนหลับพักผ่อน องค์ประกอบต่างๆ ทั้งเตียงนอน พื้น ประตู หน้าต่าง ควรจัดการอย่างถูกหลักการ เพื่อป้องกันมิให้เกิดอันตรายได้ โดยหลักสำคัญมีดังนี้
พื้นห้องนอน
ควรเลือกใช้พื้นแบบ soft floor ที่มีลวดลายธรรมชาติ อย่างลายไม้ จะให้สัมผัสของการเดินที่สบาย ช่วยรองรับแรงกระแทกได้ในระดับหนึ่ง หรือหากเป็นห้องที่ปรับจากห้องเดิมที่เคยเป็นพื้นกระเบื้องก็ควรเคลือบด้วยน้ำยาลดความลื่น เพื่อป้องกันการลื่นล้ม เพราะผู้สูงอายุส่วนใหญ่แล้วมักมีการเดินที่ไม่คล่องตัว บางรายมีอาการปวดขาหรือปวดหลังร่วมด้วย
เตียงนอน
ควรมีความยาวไม่น้อยกว่า 180 เซนติเมตร สูงจากพื้นประมาณ 40 เซนติเมตร หรือสูงเท่าระดับหัวเข่า และมีพื้นที่ว่างรอบเตียงสามด้านอย่างน้อย 90 เซนติเมตร ฟูกที่นอนต้องไม่นิ่มหรือไม่แข็งจนเกินไป เพราะอาจทำให้เกิดอาการปวดหลังได้ บริเวณหัวเตียงควรมีโทรศัพท์และสัญญาณฉุกเฉินวางในระยะที่เอื้อมถึงเพื่อกดเรียกคนดูแลในกรณีเกิดเหตุไม่คาดฝัน
ประตู - หน้าต่าง
ควรใช้ประตูแบบบานเลื่อนที่ไม่มีรางที่พื้น เพื่อป้องกันการสะดุดล้ม และต้องกว้างพอให้รถเข็นผ่านได้ในกรณีที่ผู้สูงอายุที่พักอาศัยในห้องต้องนั่งรถเข็น ส่วนลูกบิดประตูควรใช้แบบก้านโยก เพื่อให้ง่ายต่อการเปิดปิด ไม่ต้องอาศัยแรงมาก และหน้าต่างควรสูงจากพื้นไม่มาก ประมาณ 50 เซนติเมตร เพื่อให้สามารถมองเห็นทิวทัศน์ภายนอกอย่างชัดเจน รวมทั้งได้รับแสงสว่างและระบายอากาศได้ดีด้วย
เฟอร์นิเจอร์
ควรใช้เฟอร์นิเจอร์ที่ไม่มีเหลี่ยมมุม เพื่อป้องกันอันตรายจากการเดินชนหรือการกระแทกต่างๆ สำหรับตู้เสื้อผ้าควรใช้แบบบานเลื่อนที่เลื่อนง่ายและไม่หนักเกินไป ราวแขวนและชั้นเสื้อผ้าควรอยู่ในระดับที่ผู้สูงอายุเอื้อมหยิบถึงได้โดยไม่ต้องเขย่ง
